Marc de Hond heeft een indringend ebook geschreven in dagboekvorm over de hem getroffen slopende ziekte.
Leven is iets raars. Een wandeling op het schavot van de tijd. Wanneer laat de beul het luikje openklappen onder de voeten? Het overkomt iedereen op een dag, met de ooit doorgeknipte navelstreng als strop. Want eenmaal geboren moet men immers ook weer dood. De enige zekerheid die er is op het ondermaanse.
Een kleine troost: het overkomt ook sterren, niet alleen de menselijke variant ervan, maar de twinkelende lichtjes die men ’s nacht kan waarnemen op een onbewolkte avond. Al die nevelachtige vlekjes zullen ooit op een dag aardedonker zijn. Wat dichterbij ons eigen zonnetje. Die zal ook ooit de pijp aan Maarten moeten geven. Dan zwelt het stralende ding eerst op tot een rode reus om de planeten als warme broodjes te verorberen. Kijk maar op de Wiki. Daar staat het binnenste van het toekomstige crematorium op wereldschaal tot in detail beschreven.
Een opwarming waarbij de huidige een lachertje is. Maar dat is pas over vier miljard jaar. Overigens een druppel in de tijd op de oneindige kosmische schaal. Laat staan ons mensenleventje met een beetje medisch geluk op te rekken tot tachtig of zelfs negentig jaar. Met hier en daar in een verzorgingshuis de waren helden van kalender & wijzerplaat: een eeuweling. Nu oud en gerimpeld, maar ooit een roze baby in moeders armen. Als uitkomst van de niet te bedwingen drang tot het doorgeven van het vergankelijke aan mensenvlees. Tegen beter weten in.
De wereld als een beetje luguber dag- en nachtverblijf. Daar hoeft men de teevee maar voor aan te zetten om acht uur ’s avonds voor het in driedelig pak zien voorlezen van het toch meestal minder fraaie aan gebeurtenissen door iemand als Rob Trip. Die als boodschapper niets valt te verwijten. Gewoon het zoveelste slecht nieuws-gesprek met als schrale troost het weerbericht.
Maar ook tijdens de massale sterfte van een ijzingwekkend virus blijven de kraamkamers gevuld met barende moeders. Gedreven door een blinde drang zich te vermenigvuldigen. Volkomen onterecht, want niets zo vergankelijk als de mens en natuurlijk het dier. Maar die laatste weet dat niet. Dus de al dan niet ei leggende harige hem of haar valt niets kwalijk te nemen.
Ooit hoorde ik eens iemand in een jolige bui zeggen dat van alle misdaden er geen strafmaat is te vinden in het Wetboek van Strafrecht voor verwekking en geboorte. Erger: iemand die zich niet voortplant wordt toch eerder als een soort van boef gezien dan eentje die dat wel doet. Maar een bekend Duits, kinderloos, filosoof zei ooit dat de belangrijkste motor van de wereld niet het goede, maar het slechte is in de mens.
Het zal wel iets met de instandhouding van de soort te maken hebben. Met zo nu en dan een kleine correctie van Moeder Natuur. Want die wil in de korte tijdspanne ons gegeven toch zoveel mogelijk evenwicht, het gelijkelijk verdelen van geboorte en dood, dat met acht miljard exemplaren van de menselijke soort ver te zoeken is.
Dus staan er ons nog wel meer rampen te wachten, net zo lang tot mens en dier wat aantallen betreft, weer een beetje in elkaars schaduw kunnen staan, de insecten niet meegerekend. Daar gelden weer andere biologische boekhoudkundige regels voor.
Iets dat altijd weer tot in z’n volle omvang doordringt wanneer er een soortgenoot wordt getroffen door een persoonlijke ramp in de vorm van een ongeneeslijke kwaal. Zoals beschreven in het ebook met als veelzeggende titel: Licht in de tunnel.
Toen Marc de Hond, zoon van opiniepeiler Maurice, eind 2018 hoorde dat hij ziek was, besefte hij dat er een grote kans was dat hij zijn kinderen niet groot zou zien worden. Hij besloot een dagboek te gaan bijhouden. Het werd een periode van veel slecht nieuws en donkere momenten.
Maar hij en zijn gezin traden ook de moeilijke momenten met optimisme en humor tegemoet. De lampjes in de tunnel waren het bijzondere huwelijksaanzoek in Carré tijdens de eerste chemo, het afscheidsfeest voor zijn blaas die verwijderd moest worden, de pretparkbezoeken met de kinderen op goede dagen en het huwelijksfeest toen Marc en zijn vrouw Remona al wisten dat hij niet meer beter zou worden, maar dat geheim hielden voor hun gasten.
Dit alles met veel gevoel voor humor, maar ook met de nodige tragiek opgeschreven door iemand die best wel wat lof verdiend. Niets erger dan te weten dat de beul het luikje onder de voeten heeft open getrokken, maar uit een soort van sadistisch genoegen de strop iets te los om de hals heeft gedaan.
Het ebook Licht in de tunnel van Marc de Hond is te koop bij Libris voor €11,99
Selexyzebooks
