‘DE LAVENDELTUIN’ IS EEN EBOOK DAT DE LEZER MAAR MOEILIJK KAN WEGLEGGEN
Lucinda Riley is vooral bekend van de serie Zeven zussen. Maar ze heeft ook tal van andere romans geschreven buiten haar hoofdwerk om (genoemd naar een cluster sterren (Zevengesternte) in het sterrenbeeld Stier). Sommige van die romans stammen uit de tijd dat ze nog niet echt bekend was als schrijfster, althans minder bekend dan nu. Andere zijn een soort zijwegen van haar hoofdwerk, bijvoorbeeld De lavendeltuin uit 2018.
Ook in deze roman neemt de hoofdpersoon, Emilie de la Martinières, een duik in een niet zo fris verleden van haar familie. Dit doet ze nadat ze een kasteel heeft geërfd aan de Côte d’Azur. Een bekend gegeven in de boeken van Lucinda Riley, die zich in de betere kringen van de samenleving afspelen.
Deze keer dus voor een groot deel in een droomkasteel gesitueerd in het meest mondaine gedeelte van Frankrijk: de smalle kuststrook langs de Middellandse Zee tussen Nice en Saint-Trop. Waar de rijken der aarde zich onledig houden met de meer luchtigere zaken van het leven in hun villa’s, landhuizen en op de in de havens afgemeerde luxe jachten.
Maar het zijn toch vooral de droomhuizen die tot de verbeelding spreken. Inspiratiebron van bijvoorbeeld de televisieserie Villa Felderhof, waar per aflevering twee bekende Nederlanders in een Zuid-Frans buitenverblijf het laatje opentrokken van hun wat minder bekende, al dan niet schaduwrijke kant.
Bijvoorbeeld de ontboezemingen van een alom gerespecteerde heilsoldate die een drugsgebruikende rocker afsopt in bad, beiden alweer verre geschiedenis. Net als het programma zelf met als motto: aan de rand van het publicitaire ravijn bloeien de mooiste bloemen.
Die bloeien ook in de tuin van het door Emilie geërfde kasteel. Vandaar ook de titel van de roman: De lavendeltuin. Des te meer ze zich verdiept van het haar in de schoot geworpen sprookjesachtige buitengebeuren des te schokkendere ontdekkingen ze doet. Zoals het feit dat een van haar voorouders, de Britse Constance, tijdens de oorlog als spionne werkte in het bezette Frankrijk.
Hoe meer Emilie te weten komt over Constance en haar oorlogsgeheimen, hoe beter ze haar eigen familie in een nieuw daglicht kan plaatsen. Het kasteel speelt daarbij een cruciale rol in het oplossen van de familieraadsels. Het staat in al z’n verlepte verval en decadente schoonheid centraal in deze intrigerende roman vol spanning, passie en mysteries. Tevens symbool voor de teloorgang van een mensenleven. Wat net als bouwwerken snel in verval kan raken bij gebrek aan onderhoud.
Er zit dan ook veel diepgang en psychologie in deze, op het eerste gezicht, misschien toch wat oppervlakkige vertelling. Bijvoorbeeld de relatie van Emilie met haar vader en moeder, vooral de laatste was een nogal lastige verstandhouding te noemen. Iets waar De lavendeltuin dan ook mee begint, wanneer Emilie afscheid moet nemen van haar net overleden moeder.
Dan wordt per gelezen pagina duidelijker dat ze haar grote onzekerheid in het leven heeft te danken aan de afstandelijkheid van haar eigen moeder. De mens, en dan vooral de opgroeiende mens, is nu eenmaal een magneet van ouderlijke tekortkomingen. Om later, eenmaal voortgeplant, dezelfde fouten te maken: het bijna per definitie falen in het grootbrengen. Voornamelijk door klein te houden. Wat misschien wel onvermijdelijk is in het circusachtige gebeuren dat een gezin nu eenmaal is. Het kroost dat een act leert opvoeren: in de lucht houden van zichzelf. Dit onder het toeziend oog van de spreekstalmeesters pa en ma.
Opvoeden en het opgevoed worden dat de een beter afgaat dan de ander. Al naar gelang afkomst en geboorte. Waarbij een betere komaf niet garant staat voor een geslaagd leven wanneer men zich als jong volwassene in de leeuwenkuil van de maatschappij begeeft. Een bouwsteiger kan wat dat betreft een groter gevoel van levensgeluk geven dan een werkplek in een kantoortuin op de Zuidas. Waar een werknemer in de eeuwige strijd om promotie toch al snel het gevoel heeft van een wesp gevangen in een jampot.
Dit alles bijna terloops door de schrijfster aangestipt. Maar wel zo dat je als lezer steeds meer geobsedeerd raakt door de hoofdpersoon Emilie. Dat zich van een onzeker en goedgelovig meisje ontwikkelt tot een zelfstandig denkend individu. Maar dan wel eentje dat het verleden niet met rust laat. Ook al een favoriet gegeven in de boeken van Lucinda Riley: de sprong van het onprettig aanvoelend ‘nu’ naar het duistere ’toen’. Wat filosofisch gezien geen sprong terug is in de tijd. Eerder een soort tijdloze terugkeer naar een beslissend iets, een gebeurtenis, aangelegenheid via het anonieme mechanisme der historie, cruciaal in het leven van de hoofdpersoon. Voor Emilie in dit geval de Tweede Wereldoorlog. Voor de hoofdpersonen uit de Zeven zusters weer andere perioden. De nooit eindigende terugkeer van hetzelfde aan leven, of het nu lang geleden is of niet. Ooit komt het als duveltje uit een doosje tevoorschijn gesprongen.
Net als in een andere op deze site besproken roman van Lucinda Riley: De vlinderkamer. Over een vrouw met passie voor de natuur, haar bijgebracht door haar vader die oorlogsvlieger was bij de RAF en dit niet na kon vertellen. Wat haar dochter, een gevierd botanica, middels de schrijfster doet. En dan op een manier dat je als lezer daadwerkelijk bevindt op de plekken die ze beschrijft. Zowel het goede als het minder goede, slechte, ervan. Maar altijd realistisch. Zij het dan meestal de realiteit van wat de ‘bevoorrechte klasse’ heet.
Riley staat dan ook bekend om haar gedegen research, dat ze op bijna perfecte wijze weet te mengen met de karakters van de hoofdpersonen. Net of je als lezer een film ziet afspelen. Bijvoorbeeld de gedeeltes in De lavendeltuin over de oorlog. Waarin de schrijfster een spel speelt met de lezer. Door het oplichten van sluiers om ze vervolgens weer even snel te laten neerdalen. Met als gevolg dat de lezer op een dwaalspoor wordt gebracht. Waardoor De lavendeltuin tot het eind toe spannend blijft.
Uiteraard is er ook ruimte voor romantiek. In het geval van Emilie is het juist de romantiek die haar van een in zichzelf gekeerde, eenzame vrouw, tot een meer zelf bewust iemand maakt. Een taak toebedeelt aan de knappe uit Engeland afkomstige Sebastian die de financiën van Emilie gaat regelen. En dus ook zijn steentje bij draagt aan het opknappen van het door haar geërfde landhuis in Zuid-Frankrijk.
Ze valt onmiddellijk voor z’n charmes en gaat met hem mee naar Engeland. Waar ze zich steeds meer gaat verdiepen in het verleden van haar familie.
Het ebook De lavendeltuin van Lucinda Riley is voor €11,99 te koop bij Bol.com
Selexyzebooks
